Een dag invullen met een peuter en kleuter? Dat is (steeds) balanceren tussen structuur en een vrije invulling. Lees hier hoe Anoek & Arnout het doen.
#structuurjunkie
De mensen die mij, Anoek, kennen of ons al even volgen, weten dat ik een echte structuurjunkie ben. Ik hou van dingen plannen. Dit soms tot grote frustratie van mijn man die enorm kan genieten van een lege agenda en zien wat de dag ons brengt. We brengen elkaar mooi in evenwicht en slagen er gelukkig in om een mooie weg in het midden te vinden.
Het (steeds) balanceren tussen structuur en een vrije invulling
Maar terug naar onze peuter en kleuter. Er zat altijd al een afgelijnde structuur in onze dagen, zeker op de momenten dat ik alleen ben met de kinderen (Arnout werkt 1 op de 2 de weekends). De structuur werd nog extra in de verf gezet tijdens de algemene lockdown & de vele quarantaines die we achter de rug hebben. Op deze momenten hadden ik, maar ook onze dochters, die structuur nodig.
Ondertussen zijn de kinderen wat ouder en kunnen ze zelf al véél beter hun dag invullen en hun spel kiezen. Dat is leuk want ze hebben een prachtige fantasiewereld en creëren samen een spel. Gaande van kampen bouwen in huis, mama & zus spelen, een ijswinkel uitbaten, … . We lieten de structuur even los en de dag ging op zijn beloop. Na een zoveelste quarantaine of verlengde vakantie had ik het even gehad (vooral moeder heeft er last van als de kinderen zo dicht op elkaars lip zitten). Dus ik besloot om de structuur van voorheen terug wat strikter toe te passen.
Maar dat was buiten mijn oudste gerekend. Onze jongste Clea geniet hiervan en gaat gemakkelijk mee in de ‘grote lijnen’ die voorgesteld worden. Maar Stella kiest graag zelf welke activiteit ze wil doen en ze wil niet altijd om 10u aan een knutselactiviteit beginnen. Uiteraard is dat haar goed recht! Dus ondertussen hebben we een nieuwe aanpak. Er liggen enkele ankermomenten vast doorheen de dag en daar wijken we, doorgaans, niet vanaf. De eetmomenten, televisiemomenten en de stille tijd kort na de middag zijn in onze dag ingebakken. We merken dat dit afbakenen veel discussies vermijdt. ’s Morgens is het altijd fruit en zo is het, na de middag neemt iedereen een uurtje voor zichzelf waar hij zich in stilte bezighoudt, … . Maar daartussen is het vrij, ze kiezen zelf wat ze doen. Sidenote: wil je graag weten wat stille tijd is en hoe je het kan introduceren? Bekijk het in ons Magazine S. 2,5 – 5 jaar.
Hoe gaan wij dan om met ‘het op elkaars lip zitten’?
Loopt het uit de hand, zitten ze op elkaars lip of hebben ze zin/nood aan nabijheid dan gaan we samen rond tafel zitten. Er wordt een gezelschapsspel gekozen of we gaan samen kleuren/knutselen. Soms speelt één van de 2 meisjes verder (meestal de oudste) en gaan we samen met Clea een spelletje spelen. Dus we laten de strikte opeenvolging van activiteiten los maar we blijven voorspelbaar en beschikbaar. De kinderen weten dat ook. Als het niet lukt dan gaan we even samen aan tafel zitten en doen we samen iets. Als het moment het toelaat natuurlijk. Zijn we aan het koken of opruimen, of één van de dingen die je als volwassene allemaal doet, dan komt er 1 van de 2 gewoon even helpen. Door die momenten samen, gebaseerd op hun noden, in te bouwen doorheen de dag komt iedereen geregeld tot rust en kunnen ze terug verder. Hier werkt dit goed.
- De kinderen hebben hun autonomie en kunnen zelf hun activiteiten kiezen (los van de schermtijd, eetmomenten en stille tijd want die liggen vast).
- Voor mij persoonlijk werkt het goed omdat ik zelf niet graag meespeel met ‘rollen – en fantasiespelletjes’ maar op die manier toch geregeld samen activiteiten met de kinderen kan doen. Ik geef mijn voorkeuren aan en zij die van hun. Ondertussen wordt de rust behouden . Het meespelen met hun inleefspel zorgt er enkel maar voor dat ik afwezig ben. Ik hou het niet vol en zit dan in mijn eigen hoofd en ben niet toegankelijk. En gelukkig hebben ze een papa die héél graag ‘broer’ speelt als zij mama & zus spelen of die uren met duplo kan bouwen.
Gezin per gezin, ouder per ouder & kind per kind – afhankelijk.
Dus routine & regelmaat is verschillend gezin per gezin en verandert naargelang de leeftijd van je kind. Onze oudste, Stella 5 jaar, heeft ons niet meer zo vaak nodig. Terwijl als we zeggen tegen Clea ‘gaan we samen schilderen’, ‘gaan we samen een spelletje spelen’ ze altijd volmondig ja zegt. Een hele ‘vrije dag’ is voor Clea, zeker nu ze geen dutje meer doet, moeilijk in te vullen. Maar vrije activiteiten in combinatie met af en toe wat sturing, werkt goed voor haar.
Het was voor mezelf wat loslaten als structuurjunkie maar ondertussen hebben we hier een mooi ritme in gevonden. En mijn man is blij dat het er was losser aan toe gaat !