Deze blog gaat over de slaap van je kind loslaten maar ook vasthouden. Je laat de controle los, maar niet letterlijk, je laat je kind niet los, je houdt vast.
Over een pienter meisje dat niet veel slaap nodig heeft … of toch wel?
Onlangs hadden we een consult over een pienter 2-jarig meisje dat graag tussen haar ouders sliep (en dus nooit ergens anders). Echter was dit voor de ouders niet meer haalbaar, werd ons verteld.
Een van de ouders is een slechte slaper, de andere een goede slaper. De slecht slapende ouder had eigenlijk ook niet veel slaap nodig maar voelde nu toch dat het dagelijks functioneren moeizamer verliep. Ook een kort lontje piepte af en toe om de hoek. Wellicht viel de appel niet ver van de boom bij hun dochter, want die had ook echt niet veel slaap nodig, werd ons verteld.
De andere (oudere) kinderen in het gezin waren heel goede slapers, zoals de andere ouder. Zo werden ze nauwelijks wakker en sliepen ze al heel lang door, werd ons verteld.
Het meisje had weinig slaap nodig, want ze was de hele dag door actief. Eigenlijk wel zot om zo een slechte slaper te zijn, werd ons verteld.
De ouder die al jaren weinig slaapt, gaat dag in dag uit werken en doet lange dagen en toch lukt dit al maanden aan een stuk, desondanks het bijkomend slaaptekort, werd ons verteld. De andere ouder, die zo graag slaapt en dit ook goed kan, slaagt er wonderbaarlijk ook in om te blijven functioneren, werd ons verteld.
Dus beide ouders, met kleine oogjes, doen elke dag wat ze moeten doen maar voelen dat hun geest en lijf snakt naar die broodnodige slaap. Ze vinden het zelf verbazingwekkend dat ze die dagen doorkomen en blijven presteren. Er moet dan toch iets in ons lijf ervoor zorgen dat we dit aankunnen, want we hadden nooit geloofd dat we dit zouden doen als we vooraf hadden geweten hoeveel slaap er tekort zou zijn, werd ons verteld.
Hun dochter moest niet vroeger in bed, want ze was niet moe. Hun dochter blijft dag in dag uit doen wat ze moet doen, maar weet nog niet hoe ze moet vertellen wat haar lijf en geest haar zegt. Het is verbazingwekkend dat ze de dag doorkomt en nog blijft presteren. Ze wordt wel 5 tot 6 keer wakker in een nacht omdat ze een slechte slaper is en niet veel slaap nodig heeft, werd ons verteld.
Onze dochter is niet moe, want ze lijkt niet moe, werd ons verteld.
Een SHIFT in je mindset
Waarom stel je je als ouder de vraag hoe je het doet om te blijven presteren ook al heb je een chronisch slaaptekort? En waarom is je slecht slapend, actief kind dan niet vermoeid? Of zouden die twee zaken meer gemeen hebben met elkaar dan je denkt. Zou dat actieve stuk in je kind een gevolg zijn van een lijfje dat, ondanks het slecht slapen, blijvend door kan gaan?
Waarom denk je dat eens vroeger in bed echt hemels zou zijn om door die vermoeidheid heen te kunnen raken? Maar waarom schrikt een vroege bedtijd bij je kind je zo af?
Deze laatste bedenkingen zijn op flessen getrokken. Dat beseffen we. Maar we willen dat je stilstaat bij ideeën en denkwijzen die automatisch in je opkomen. Niet om met de vinger te wijzen. Maar om een SHIFT te maken in de mindset. Een SHIFT die besef brengt over je manier van denken. Een SHIFT die doet nadenken vooraleer je zaken uitspreekt of handelt. Het gaat over de slaap van je kind loslaten maar ook vasthouden.
“Nog niet zo lang geleden vertelde een vriendin mij dat ze 30 jaar moest worden om te beseffen dat ze eigenlijk niet koppig is. Maar omdat haar ouders haar vaak hadden gezegd dat ze toch wel koppig kon zijn, was ze er van overtuigd dat ze een koppig persoon was. Tot ze erbij stilstond en ze (godzijdank) inzag dat ze maar weinig koppigheid bezit.”
Sta af en toe eens stil bij wat je denkt. Is wat je denkt echt zo of lijkt het meer een idee fixe? Vul jij dingen in voor/over je kind en ga je er op de duur zo naar kijken? Hoe je denkt heeft een impact op hoe je ‘praat’ over slaapt en hoe jij ‘reageert’ op situaties.
In het gesprek dat we hier boven aanhalen, merk je dat men kijkt naar slaap in goed en slecht. Je bent een goede slaper of een slechte slaper. Dit is heel normaal, maar daarom niet minder belangrijk. Want als je terugkijkt naar de situatie bovenaan dan denk ik dat die oudere kinderen ook wel eens wakker worden ’s nachts. Maar dat zal dan gewoon een minder goede nacht zijn, maar ze blijven goede slapers. Een mindere nacht bij een slechte slaper daarentegen is NOG maar eens een slechte nacht erbij.
Je nacht zal er niet opeens helemaal anders uitzien door er anders naar te kijken en over te praten, maar het zal wel jouw tolerantie of jouw gevoel er naartoe veranderen. Door een genuanceerdere blik zal het slapengaan misschien minder stresserend worden. We willen niet pretenderen dat het gevoel door een slaaptekort zal verdwijnen als sneeuw voor de zon maar het helpt wel om moeilijke momenten beter te kunnen ‘dragen’.
Tip: probeer eens naar slaap te kijken zoals je naar voeding kijkt, je hebt ook niet altijd evenveel honger. Geef je een boterham en wil je kind het niet of eet hij maar een halve? Ok dan. Volgende keer zal hij misschien meer eten. Geef je ruimte voor een dut en slaapt je kind niet? Ok dan, we hebben geprobeerd, volgende slaapmoment lukt het misschien wel. Je kan je niet forceren te slapen, enkel de ruimte geven om in slaap te vallen (ideale slaapomstandigheden, tijdig dutje aanbieden, …).
Theoretisch gezien klinkt dit heel fijn, maar midden in de nacht wanneer alles donker en zoveel erger is, lijkt dit niet altijd te lukken. Probeer daarom overdag eens stil te staan bij hoe je er naar kijkt en probeer op te laden, je gedachten genuanceerder vorm te geven zodat je innerlijk wat rustiger bent eens het bedtijdmoment er aan komt. Bijvoorbeeld: “Het inslapen is hier een harde noot om te kraken maar eens hij goed vertrokken is ….” of “Amai dat inslapen gaat altijd vlot, en we zien dan wel wat de nacht brengt ik heb gelukkig altijd mijn avond al voor mezelf.”
de slaap van je kind loslaten maar ook vasthouden.
Als je kind leert stappen, dan heb je eindeloos geduld, want het is een traject van vallen en opstaan. Letterlijk dan. Ook slapen is een vaardigheid die, afhankelijk van de ontwikkeling van je kind, vorm krijgt. Geef het tijd en probeer er niet teveel druk rond te zetten. In slaap vallen is een passief gebeuren, je moet daar niets voor doen, je enkel overgeven aan de slaap die komt. Een kind heeft aldus een omgeving nodig waar hij zich kan overgeven aan slaap. Je kan een handje helpen door te zoeken naar de optimale afstemming op de biologie van je kind (je kind te slapen leggen als de melatonine hoog is, …), door te kiezen voor de ideale slaapomgeving, door positief te spreken over slaap, … Meer informatie over een optimale slaaphygiëne, kan je terugvinden in ons Magazine S.
Slapen is loslaten, hoe minder druk je ervaart rond slapen, hoe gemakkelijker je in slaap valt. Slapen is loslaten, ook voor jou als ouder. Loslaten van je ideefixen over slaap, loslaten van je verwachtingen, loslaten dat je controle hebt over de slaap van je kind. Je kan hoogstens de optimale omstandigheden voorzien. Loslaten dus maar niet letterlijk, want je laat je kind niet los. Je houdt vast. Vasthouden als in het creëren van veiligheid en verbinding, er zijn voor je kind. Houd je kind vast in zijn zoektocht naar slaap en laat de druk los. Voor jezelf. Je kind. En voor al die anderen met elk hun eigen mening.
Laat los.
Hou vast.
Voel je dat je soms vastzit in je ‘denken’, weet dan dat we bij iedere consult stilstaan bij hoe jij je voelt. Hoe je erover denkt en vanwaar die gedachten komen. We benaderen nooit slaap alleen, want het staat niet op zichzelf. Wees mild voor jezelf, laat los en houd vooral goed vast.
Anoek & Lien