Lien en Anoek (wij dus 😊) hebben droomslapers  

‘Dat is wel handig, zo slaapexpert zijn. Jullie hebben zeker droomslapers?’

Dit horen wij wel eens … maar betekent het dan dat onze kinderen droomslapers zijn? Nee, helemaal niet, we hebben ook gewoon maar kinderen met hun eigen grilletjes en willetjes. Met periodes waar het slapen ‘smooth’ verloopt en periodes waarbij we elkaar raadplegen, als is het maar om even of misschien wel veel te ventileren of samen na te denken. 

We weten veel over slaap en we geloven erin dat het altijd de moeite waard is om te kijken waar je iets kan optimaliseren, welke SHIFT je kan maken 😊. Tegelijkertijd staan wij ook stil bij wat is normaal en wat eerder uitzonderlijk. Een kind dat wakker wordt doorheen de nacht is normaal, ja ook als ze 3 jaar zijn. Een kind dat moeite heeft met bedtijd, dat is normaal.

Het is de eeuwige veranderende zoektocht tussen kijken hoe kan ik dit ‘moeilijk moment’ optimaliseren en wat ‘accepteer’ ik zodat het draaglijker wordt. Als je kind de strijd aangaat bij bedtijd en je legt je erbij neer dat dit nu eenmaal bij die fase van separatieangst en autonomie-ontwikkeling hoort, dan is het makkelijker om die lastige avonden te dragen. Is het daarom opeens ‘oké en leuk’, nee maar het ‘is draaglijker’. De situatie verandert hier dan niet, maar je mindset wel. Het is vooral die SHIFT die we bij elkaar blijven naar voor brengen als we het even niet meer zien en waardoor we onze kinderen soms ervaren als ‘droomslapers’ ook al zijn ze het niet altijd :).

Maar hoe slapen onze kinderen dan?   

Arabelle – 1,5 jaar

Arabelle is op dit moment 18 maanden oud. Lien weet ondertussen dat de middagdut van Arabelle meestal 1,5 uur duurt, onafhankelijk als ze haar ochtenddut deed of niet. Ze doet niet meer dagelijks haar ochtenddut (deze valt – gemiddeld – tussen de 15 en 18 maand weg) maar heeft er wel nog af en toe nood aan. Ze zit dus op de grens van niet meer slapen in de ochtend. Bedtijd is bijna nooit een strijd, ze valt steevast vlot in slaap.

In de eerste diepe slaap heeft ze wel vaak last van confusional arousals of night terrors (ken je dit niet, lees er hier mee over), maar dit gaat snel over waardoor Tom en Lien niet moeten tussenkomen. Af en toe durft Arabelle wel eens van zich laten horen en dan maakt ze kabaal met vrolijke en iets minder vrolijke kreten als ze wakker is. Ondertussen weten Tom en Lien dat als ze binnengaan en Arabelle meteen vrolijk en rustig is, dat het vooral eens proberen is en dan geven ze haar even ruimte om tot rust te komen. Erbij blijven helpt niet, want dan vindt Arabelle haar rust niet. Is ze niet meteen vrolijk of rustig dan is er iets aan de hand en broedt ze op iets.

Ze is nu 1,5 jaar en het heeft wel even geduurd om te weten hoe ze moesten reageren op Arabelle gezien zij veel meer huidhonger en nabijheid nodig heeft om tot rust te komen in vergelijking met haar broer Bastiaan. Dat zoeken naar wat je nu best doet, loopt zeker niet altijd van een leien dakje en is niet eindig. Op dit moment weten we vrij goed hoe we het best reageren op Arabelle en dit gewoon al weten, doet wonderen. Dit zorgt ervoor dat je met een bepaalde zekerheid de kamer binnenkomt en dat je kan voorspellen wat er wellicht zal volgen.  

Bastiaan – 3,5 jaar

Bastiaan werd 3 in december en houdt van slapen, net als zijn zus. Echter is Bastiaan erg gevoelig voor slaapdruk. Lien weet dit door er vaak met Anoek over te spreken. Want hoe dichter je erop zit, hoe minder goed je het geheel ziet. Bij Bastiaan is het optimaliseren van zijn dagslaap dus steeds belangrijk. Bastiaan zit op net als zijn zus op een kantelmoment. Hij heeft de middagdut nog nodig (heeft meer slaap nodig dan gemiddeld, iets met die appel en de boom …) maar niet elke dag. Bij teveel middagdutten merk je dat hij te weinig slaapdruk heeft in de avond en de bedtijd rekt en (letterlijk) alles uit de kast haalt om niet te moeten slapen. Zindelijkheid wordt plots zeer serieus genomen en ook slokjes water worden extreem belangrijk. Vertellen over de dag, terwijl je het al 10 keer vroeg, lijkt bij bedtijd ongelooflijk interessant.  

Echter wanneer Bastiaan geen middagdut doet, is hij naar de avond toe moe en versleten en gaat hij voor alles in strijd. Zwart wordt wit, wit wordt zwart en je kan nog weinig goed doen. Op zich weet je dan wel van waar het komt en maak je je er niet druk in of probeer je dat toch. Maar als daar avondrush bij komt kijken of je eigen geduld is wat verder zoek, dan is dit geen leuke manier om de dag te eindigen. Vandaar zal Bastiaan vanaf nu geen middagdut meer doen op school, maar wel nog op woensdag en in het weekend om zo stilaan alles af te bouwen en hem hierin alle tijd te geven die nodig is.  

Stella – 7 jaar

Stella, de oudste dochter van Arnout & Anoek, was als baby best een gemakkelijke slaper. Alhoewel je het 7 jaar na datum altijd een stuk zachter zal omschrijven. Maar we bleven niet gespaard 😊. Toen Stella 3 jaar was, en ze de overgang maakte naar het grote bed, ging ze door een moeilijke periode. Stella kon niet in haar bed blijven. Opeens stond ze 7 – 8 keer in de nacht aan ons bed, gewoon te kijken naar ons. De overstap van een begrensd ledikantje naar een groot bed, was niet evident voor haar. Dat waren een paar lastige maanden.

Na enkele maanden (ja, je leest het juist maanden, het was niet in 2 weken opgelost) sliep Stella terug de klok rond. Alhoewel … sindsdien is het ‘vroege vogel-stuk’ ontstaan. Stella slaapt mooi de klok rond, is een vlotte inslaper maar er was een periode dat ze het liefst de dag startte om 5.30 uur. We hebben het een tijd kunnen ‘verlaten’ maar ze bleef elke ochtend tussen 5.45 – 6.30 uur haar ogen openen (net zoals haar moeder, iets met de appel en de boom 😊).

Nu ze 7 jaar is, kunnen we zeggen dat het vroege-vogel stuk verleden tijd is. Ze haalt met gemak 6.30 uur (later is en blijft een utopie). Maar het deert ons niet want ze start de dag al zingend, dansend, pratend, … en dat is veel waard.  

Clea – 5 jaar

Clea, de jongste dochter van Arnout & Anoek, ging door de 4 maanden slaapregressie. Er waren dagen, weken aan een stuk dat ze elke keer opnieuw maar ‘20 minuten’ sliep. Van ‘s morgens 7 uur tot ‘s avonds 23 uur sliep ze af en toe een blokje van 20 minuten, … . Gelukkig waren de nachten wel oké (ze kreeg nog 2 nachtvoedingen maar had geen wakkere periodes ‘s nachts).

Clea is dan ook de reden dat ik over slaap ben beginnen lezen, leren, opzoeken. We voelden, ons als ouder, eenzaam als het over het thema slaap ging, herinner ik mij nog. Ik maakte, na wat opzoekingswerk, een plan van aanpak. Op een zachte, rustige manier kregen we routine in haar dag. Eerst door elk dutje volledig te ondersteunen, niets te verwachten rond in bed slapen of zelf in slaap vallen. Om dan geleidelijk aan laagjes ondersteuning af te bouwen. Daarna hebben we een mooie slaapperiode gehad met Clea.

Sinds ook Clea in een groot bed slaapt, komt ze ‘s morgens – nadat haar grote zus iedereen wakker maakt door al dansend en zingend naar het toilet te gaan – uit haar bed. Waar Stella wel al de vaardigheid heeft om nog even te wachten in haar bed tot het 6.30 uur is. Is dit voor Clea dan weer te hoog gegrepen, hoewel het altijd maar beter lukt.

Waar Clea wel veel last van had/heeft is, is het afscheid nemen bij bedtijd. Dit is al zo sinds ze 2 jaar is. Het is een vrolijke, intense madam overdag, het bedtijdritueel gaat vlot maar het moment je de kamer uitgaat, start het. Gedurende 15 minuten zoekt ze de verbinding op. Een keer extra teruggaan heeft geen zin, als je nu 1 keer teruggaat of 8 keer, op het moment je zegt en nu is het genoeg is het ‘dramalama’. We zijn bij Clea dan gestart met bewust in te zetten op ontladend spel waarbij we in het bedtijdritueel een spelletje introduceren dat haar tot schaterlachen brengt en dit heeft wonderen gedaan. Ze zoekt de ontlading niet meer op via ruzie maar kan haar ‘ei’ kwijt door het spel. En nu ligt ze vaak, na het zingen van een 2-tal liedjes, binnen de 3 minuten in dromenland. You gotta love peuters 😊.   

Dus wij blijven wel in een eerder vroeg ritme met beide madammen. Gelukkig dat ikzelf, Anoek, ook een vroege vogel ben. Ik start, ook als de kinderen niet thuis zijn, de dag met gemak om 6.15/6.30 uur. En als ik wakker wordt in de vroege ochtend, is het moeilijk mij nog eens te draaien. Want er is zovééééél te doen op een dag. Dit inzien heeft mij geholpen om de lat bij Stella (je moet 7 uur halen) een stuk lager te leggen en dat wij met de juiste kijk wel 2 droomslapers in huis hebben.

Mindset is veel waard

Dit zijn ook momentopnames. Op dit moment loopt de slaap van onze kinderen zo. Wanneer de zaken goed lopen, je vertrouwen hebt in je handelen, komt de mindset vanzelf. Als het allemaal wat grillig verloopt en je weet niet goed wat en hoe, dan is het veel moeilijker om te blijven geloven in wat je doet en niet te wankelen. Op zo’n momenten zijn de telefoongesprekken tussen Anoek en Lien goud waard. Dan spreek je met elkaar als vriendinnen, collega’s en niet wetende ouder. Er vloeien tranen en er wordt luidkeels gelachen want er is (h)erkenning en DAT. DOET. ZOVEEL.DEUGD.  

Alleen al horen en weten dat wij en alle andere rond je het ook niet altijd weten kan helend zijn en dat is de kern en de basis waarom SHIFT er ooit is gekomen.  

Slaap ze, 
Anoek & Lien